zaterdag 30 juni 2012

Het open raam



Aangekomen op mijn hotelkamer. Een ander hotel dan waar ik normaliter zit. Het is nieuw en hightech, en twee dubbele ramen met een flinke afstand daartussen houden elk omgevingsgeluid buiten. Het is zelfs een "green-key" hotel. Dat laatste betekent dat de airco het niet doet als het buiten kouder is dan 18 graden. Op zich niet erg, maar de geluiddichte ramen, afgesloten met een slot, houden ook de frisse lucht buiten. Het is ontzettend benauwd. Aanvankelijk denk ik "ach, voor één nachtje". Maar al snel begin ik te flippen, en ik raak haast in paniek omdat ze niet open kunnen. Na mijn beklag te hebben gedaan krijg ik zowaar een sleuteltje waarmee ik de ramen kan openen. Lucht!

Eigenlijk is het raar om zo van je stuk te raken van zoiets relatief kleins. Dat betekent meestal dat dat "iets kleins" symbool staat voor "iets groots" binnen jezelf. Als je dat gegeven benut, kunnen dit soort toestanden je nog veel opleveren ...

Hoe zit dat in dit geval? Misschien voel ik me wel benauwd in het project waarvoor ik nu op reis ben. Het project duurt al een jaar of tien. Toen het begon paste het heel goed bij waar ik toen "was". Een jaar of vijf, zes geleden was het bijna af, maar door een paar heftige gebeurtenissen in het project, en de daaropvolgende kredietcrisis, is het ernstig vertraagd. Nu komt het weer op gang, er komen mensen bij, en de financiering begint weer te stromen. De kredietcrisis blijkt niet alleen ons project te hebben geraakt, maar ook de competitie, zodat de verhoudingen eigenlijk nog steeds zo lijken te liggen als zes jaar geleden.

Toch is er iets anders ... (mede) door alles wat er gebeurd is ben ik zelf anders dan zes jaar geleden. Waardoor het project voor mij minder goed past. En dus moet ik iets doen. Stoppen? - zou jammer zijn nu het misschien toch bijna af is. Een andere rol nemen? Dat is niet zo makkelijk. In elk geval kan ik anders aankijken tegen het belang van het project voor mijzelf. Want juist door de aard van dit speciale project kom ik terecht op plaatsen en in omstandigheden waar ik anders niet zou komen. Kan ik er zo tegenaan kijken, het project als bron van ongewone ervaringen? Misschien is dat wel de sleutel om het raam open te maken, weer lucht te krijgen, en helder naar buiten te kunnen kijken ...