Trots

Deze foto had ik eigenlijk gemaakt met mijn nachtmerrie-serie in het achterhoofd: plaatsen gemaakt om er te zijn maar waar je liever niet wil zijn. Het is een restaurant. De ruimte is ingekapseld tussen het staal en beton van het vliegveld in Pittsburgh. Nu is het leeg, maar er zaten geregeld mensen te eten. Het restaurant is van de keten "Nature's Kitchen", maar de enige overeenkomst met de natuur is de kleur groen op de muur.

Toch klopt het niet helemaal. Ik heb hier zelf ook twee keer ontbeten. Een bagel met beleg, die speciaal voor me werd klaargemaakt. Verse jus erbij. Als je wilde, kon je ook een compleet Amerikaans ontbijt krijgen - eieren (hoe wil je ze?) - spek - aardappelen. Niet heel ingewikkeld en snel klaar.

Wat me opviel was hoe trots de mensen waren op wat ze deden. Het is niet heel moeilijk om een bagel klaar te maken. Maar de jongen die me hielp deed het met aandacht en overgave, alsof die bagel het belangrijkste was in zijn leven. De tafels werden vaak en zorgvuldig schoongemaakt. Simpel werk, maar: het doet er toe.

"Wat je ook doet, doe het zo goed als je kunt, en wees er trots op". Dat was de indruk die ik overhield aan deze plaats. En daarom is het een plaats waar ik toch wel af en toe wil zijn.


De nachtmerrie-serie vind je overigens hier.

De Gang

De uitgang van vliegveld Pittsburgh. Een lange gang, met loopbanden aan beide kanten. Als je er eenmaal in loopt, kun je er een tijdje niet uit. Af en toe zijn er uitgangen, naar links en naar rechts. En helemaal aan het eind. Net als in het leven. Je neemt een beslissing, je gaat iets aan. En daarna is het een tijdje lastig om dat te veranderen. Af en toe komt er een geschikt moment waarop je een andere weg in kunt slaan ...

Natuurlijk kan dat op elk moment - je bent een vrij mens. Alleen heeft het soms ingrijpende gevolgen. Moet je dingen bewust stuk maken om "af te slaan". Net als in de gang in Pittsburgh. Je kan best op elke plek naar buiten - hoewel het glas van de ramen vermoedelijk steviger is dan je zou denken ...

Je kan ook niet afslaan. Dan loop je de gang door tot het eind. Het eind van deze gang, deze kant op, is bij de terminals. Daar liggen nieuwe mogelijkheden, ver weg van hier. De andere kant gaat naar de parkeerplaats en een parkje. Daar kom ik nu net vandaan. In deze gang kan ik terug, dat is zelfs helemaal niet moeilijk. Maar toch ga ik dan niet écht terug naar een eerdere toestand - doordat ik eerst hier ben geweest, ben ik anders dan toen ik de gang voor het eerst inliep. Je kan niet écht terug. Nergens. Als je iets opnieuw beleeft, is het toch anders.

Links en rechts zijn loopbanden, om de gang sneller door te kunnen lopen. Als je daarop staat is het nog moeilijker om terug te lopen. Je moet dan eerst van de loopband af. Door over een muurtje te springen, of te wachten op een uitgang.

Stilstaan kan ook ...